Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 良 [4] => 马 [5] => 既 [6] => 闲 [7] => , [8] => 丽 [9] => 服 [10] => 有 [11] => 晖 [12] => 。 [13] => < [14] => / [15] => p [16] => > [17] => < [18] => p [19] => > [20] => 左 [21] => 揽 [22] => 繁 [23] => 弱 [24] => , [25] => 右 [26] => 接 [27] => 忘 [28] => 归 [29] => 。 [30] => < [31] => / [32] => p [33] => > [34] => < [35] => p [36] => > [37] => 风 [38] => 驰 [39] => 电 [40] => 逝 [41] => , [42] => 蹑 [43] => 景 [44] => 追 [45] => 飞 [46] => 。 [47] => < [48] => / [49] => p [50] => > [51] => < [52] => p [53] => > [54] => 凌 [55] => 厉 [56] => 中 [57] => 原 [58] => , [59] => 顾 [60] => 盼 [61] => 生 [62] => 姿 [63] => 。 [64] => < [65] => / [66] => p [67] => > ) Array ( [0] => 赠 [1] => 秀 [2] => 才 [3] => 从 [4] => 军 [5] => · [6] => 其 [7] => 九 )
魏晋·嵇康的简介
嵇康(224-263,一说223-262),字叔夜,汉族,三国时期魏国谯郡铚县(今安徽省宿州市西)人。著名思想家、音乐家、文学家。正始末年与阮籍等竹林名士共倡玄学新风,主张“越名教而任自然”、“审贵贱而通物情”,为“竹林七贤”的精神领袖。曾娶曹操曾孙女,官曹魏中散大夫,世称嵇中散。后因得罪钟会,为其构陷,而被司马昭处死。
...〔► 嵇康的诗(7篇)〕