Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 禹 [4] => 庙 [5] => 空 [6] => 山 [7] => 里 [8] => , [9] => 秋 [10] => 风 [11] => 落 [12] => 日 [13] => 斜 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 荒 [23] => 庭 [24] => 垂 [25] => 桔 [26] => 柚 [27] => , [28] => 古 [29] => 屋 [30] => 画 [31] => 龙 [32] => 蛇 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 云 [42] => 气 [43] => 嘘 [44] => 青 [45] => 壁 [46] => , [47] => 江 [48] => 声 [49] => 走 [50] => 白 [51] => 沙 [52] => 。 [53] => ( [54] => 嘘 [55] => 青 [56] => 壁 [57] => [58] => 一 [59] => 作 [60] => : [61] => 生 [62] => 虚 [63] => 壁 [64] => ) [65] => < [66] => / [67] => p [68] => > [69] => < [70] => p [71] => > [72] => 早 [73] => 知 [74] => 乘 [75] => 四 [76] => 载 [77] => , [78] => 疏 [79] => 凿 [80] => 控 [81] => 三 [82] => 巴 [83] => 。 [84] => < [85] => / [86] => p [87] => > ) Array ( [0] => 禹 [1] => 庙 )
唐代·杜甫的简介
杜甫(712-770),字子美,自号少陵野老,世称“杜工部”、“杜少陵”等,汉族,河南府巩县(今河南省巩义市)人,唐代伟大的现实主义诗人,杜甫被世人尊为“诗圣”,其诗被称为“诗史”。杜甫与李白合称“李杜”,为了跟另外两位诗人李商隐与杜牧即“小李杜”区别开来,杜甫与李白又合称“大李杜”。他忧国忧民,人格高尚,他的约1400余首诗被保留了下来,诗艺精湛,在中国古典诗歌中备受推崇,影响深远。759-766年间曾居成都,后世有杜甫草堂纪念。
...〔► 杜甫的诗(128篇)〕