Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 绝 [4] => 域 [5] => 阳 [6] => 关 [7] => 道 [8] => , [9] => 胡 [10] => 沙 [11] => 与 [12] => 塞 [13] => 尘 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 三 [23] => 春 [24] => 时 [25] => 有 [26] => 雁 [27] => , [28] => 万 [29] => 里 [30] => 少 [31] => 行 [32] => 人 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 苜 [42] => 蓿 [43] => 随 [44] => 天 [45] => 马 [46] => , [47] => 葡 [48] => 萄 [49] => 逐 [50] => 汉 [51] => 臣 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 当 [61] => 令 [62] => 外 [63] => 国 [64] => 惧 [65] => , [66] => 不 [67] => 敢 [68] => 觅 [69] => 和 [70] => 亲 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 送 [1] => 刘 [2] => 司 [3] => 直 [4] => 赴 [5] => 安 [6] => 西 )
唐代·王维的简介
王维(701年-761年,一说699年—761年),字摩诘,汉族,河东蒲州(今山西运城)人,祖籍山西祁县,唐朝诗人,有“诗佛”之称。苏轼评价其:“味摩诘之诗,诗中有画;观摩诘之画,画中有诗。”开元九年(721年)中进士,任太乐丞。王维是盛唐诗人的代表,今存诗400余首,重要诗作有《相思》《山居秋暝》等。王维精通佛学,受禅宗影响很大。佛教有一部《维摩诘经》,是王维名和字的由来。王维诗书画都很有名,非常多才多艺,音乐也很精通。与孟浩然合称“王孟”。
...〔► 王维的诗(44篇)〕