Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 亭 [4] => 亭 [5] => 山 [6] => 上 [7] => 松 [8] => , [9] => 瑟 [10] => 瑟 [11] => 谷 [12] => 中 [13] => 风 [14] => 。 [15] => < [16] => / [17] => p [18] => > [19] => < [20] => p [21] => > [22] => 风 [23] => 声 [24] => 一 [25] => 何 [26] => 盛 [27] => , [28] => 松 [29] => 枝 [30] => 一 [31] => 何 [32] => 劲 [33] => 。 [34] => < [35] => / [36] => p [37] => > [38] => < [39] => p [40] => > [41] => 冰 [42] => 霜 [43] => 正 [44] => 惨 [45] => 凄 [46] => , [47] => 终 [48] => 岁 [49] => 常 [50] => 端 [51] => 正 [52] => 。 [53] => < [54] => / [55] => p [56] => > [57] => < [58] => p [59] => > [60] => 岂 [61] => 不 [62] => 罹 [63] => 凝 [64] => 寒 [65] => , [66] => 松 [67] => 柏 [68] => 有 [69] => 本 [70] => 性 [71] => 。 [72] => < [73] => / [74] => p [75] => > ) Array ( [0] => 赠 [1] => 从 [2] => 弟 [3] => · [4] => 其 [5] => 二 )
魏晋·刘桢的简介
刘桢(?-217),三国时魏名士,建安七子之一。字公干,山东东平宁阳人。博学有才,与魏文帝友善。后以不敬罪被刑,刑后署吏。所作五言诗,风格遒劲,语言质朴,重名于世,今有《刘公干集》。
...〔► 刘桢的诗(4篇)〕