Array ( [0] => < [1] => p [2] => > [3] => 麟 [4] => 之 [5] => 为 [6] => 灵 [7] => , [8] => 昭 [9] => 昭 [10] => 也 [11] => 。 [12] => 咏 [13] => 于 [14] => 《 [15] => 诗 [16] => 》 [17] => , [18] => 书 [19] => 于 [20] => 《 [21] => 春 [22] => 秋 [23] => 》 [24] => , [25] => 杂 [26] => 出 [27] => 于 [28] => 传 [29] => 记 [30] => 百 [31] => 家 [32] => 之 [33] => 书 [34] => , [35] => 虽 [36] => 妇 [37] => 人 [38] => 小 [39] => 子 [40] => 皆 [41] => 知 [42] => 其 [43] => 为 [44] => 祥 [45] => 也 [46] => 。 [47] => < [48] => / [49] => p [50] => > [51] => < [52] => p [53] => > [54] => 然 [55] => 麟 [56] => 之 [57] => 为 [58] => 物 [59] => , [60] => 不 [61] => 畜 [62] => 于 [63] => 家 [64] => , [65] => 不 [66] => 恒 [67] => 有 [68] => 于 [69] => 天 [70] => 下 [71] => 。 [72] => 其 [73] => 为 [74] => 形 [75] => 也 [76] => 不 [77] => 类 [78] => , [79] => 非 [80] => 若 [81] => 马 [82] => 牛 [83] => 犬 [84] => 豕 [85] => 豺 [86] => 狼 [87] => 麋 [88] => 鹿 [89] => 然 [90] => 。 [91] => 然 [92] => 则 [93] => 虽 [94] => 有 [95] => 麟 [96] => , [97] => 不 [98] => 可 [99] => 知 [100] => 其 [101] => 为 [102] => 麟 [103] => 也 [104] => 。 [105] => < [106] => / [107] => p [108] => > [109] => < [110] => p [111] => > [112] => 角 [113] => 者 [114] => 吾 [115] => 知 [116] => 其 [117] => 为 [118] => 牛 [119] => , [120] => 鬣 [121] => 者 [122] => 吾 [123] => 知 [124] => 其 [125] => 为 [126] => 马 [127] => , [128] => 犬 [129] => 豕 [130] => 豺 [131] => 狼 [132] => 麋 [133] => 鹿 [134] => , [135] => 吾 [136] => 知 [137] => 其 [138] => 为 [139] => 犬 [140] => 豕 [141] => 豺 [142] => 狼 [143] => 麋 [144] => 鹿 [145] => 。 [146] => 惟 [147] => 麟 [148] => 也 [149] => , [150] => 不 [151] => 可 [152] => 知 [153] => 。 [154] => 不 [155] => 可 [156] => 知 [157] => , [158] => 则 [159] => 其 [160] => 谓 [161] => 之 [162] => 不 [163] => 祥 [164] => 也 [165] => 亦 [166] => 宜 [167] => 。 [168] => 虽 [169] => 然 [170] => , [171] => 麟 [172] => 之 [173] => 出 [174] => , [175] => 必 [176] => 有 [177] => 圣 [178] => 人 [179] => 在 [180] => 乎 [181] => 位 [182] => 。 [183] => 麟 [184] => 为 [185] => 圣 [186] => 人 [187] => 出 [188] => 也 [189] => 。 [190] => 圣 [191] => 人 [192] => 者 [193] => , [194] => 必 [195] => 知 [196] => 麟 [197] => , [198] => 麟 [199] => 之 [200] => 果 [201] => 不 [202] => 为 [203] => 不 [204] => 祥 [205] => 也 [206] => 。 [207] => < [208] => / [209] => p [210] => > [211] => < [212] => p [213] => > [214] => 又 [215] => 曰 [216] => : [217] => “ [218] => 麟 [219] => 之 [220] => 所 [221] => 以 [222] => 为 [223] => 麟 [224] => 者 [225] => , [226] => 以 [227] => 德 [228] => 不 [229] => 以 [230] => 形 [231] => 。 [232] => ” [233] => 若 [234] => 麟 [235] => 之 [236] => 出 [237] => 不 [238] => 待 [239] => 圣 [240] => 人 [241] => , [242] => 则 [243] => 谓 [244] => 之 [245] => 不 [246] => 祥 [247] => 也 [248] => 亦 [249] => 宜 [250] => 。 [251] => < [252] => / [253] => p [254] => > ) Array ( [0] => 获 [1] => 麟 [2] => 解 )
唐代·韩愈的简介
韩愈(768~824)字退之,唐代文学家、哲学家、思想家,河阳(今河南省焦作孟州市)人,汉族。祖籍河北昌黎,世称韩昌黎。晚年任吏部侍郎,又称韩吏部。谥号“文”,又称韩文公。他与柳宗元同为唐代古文运动的倡导者,主张学习先秦两汉的散文语言,破骈为散,扩大文言文的表达功能。宋代苏轼称他“文起八代之衰”,明人推他为唐宋八大家之首,与柳宗元并称“韩柳”,有“文章巨公”和“百代文宗”之名,作品都收在《昌黎先生集》里。韩愈在思想上是中国“道统”观念的确立者,是尊儒反佛的里程碑式人物。
...〔► 韩愈的诗(37篇)〕